Oh wat is het stil..(Nederlands)

De zonneschijf heeft momenteel geen vlek van betekenis..geen flares, geen cme's...een stille lijn, onder c-niveau.
Op emotioneel gebied daarentegen is het helemaal niet zo stil. Het lijkt wel alsof mensen óf heel blij en in balans zijn, óf heel verdrietig en uit balans. Of allebei..dat kan natuurlijk ook :-))
Voor mij is dat zo. Wat? Nou..alles tegelijk!
Ik weet dat alles goed is, maar ik heb er moeite mee om het écht te weten.
Zoals Dee (Wallace) zou zeggen; ''Ga naar je hart'' , maar om heel eerlijk te zijn, ik weet vaak niet of het mijn hart is waar ik naar luister, of mijn hoofd dat net doet alsof het mijn hart is.
Nou..das een lekker cirkeltje om in rond te draaien!

Gister bevond ik me echt in een duikvlucht naar diepe wanhopigheid. (zal je de details besparen)
Het gevoel dat niets ergens toe leidt, alles leel even zinloos en het gevoel van totaal waardeloos zijn. (zucht..wanneer komt dáár es een einde aan?)
En ik wéét dat het in mijn hoofd zit, dat het een kwestie is van een andere richting nemen..ik kon alleen de discipline niet opbrengen om mezelf er ook daadwerkelijk toe te zetten. (want het stemmetje van het drama roept natuurlijk meteen, 'het heeft tóch geen zin')
Met een beetje hulp (dank je Jarrad!) realiseerde ik me dat wat er aan ontbreekt is plezier.
Plezier op mijn 18e was uitgaan met vrienden, drinken, roken dansen...het feestelijke nachtleven.
Op mijn 28e ontmoette ik mijn man, waar ik twee superkinderen mee creëerde, we werden mam en pap..en dat was heerlijk.
Toen ik ongeveer 38 was ging ik mijn spiritualiteit maar es serieus nemen en deed ik cursussen, workshops, leerde van alles en begon mijn eigen praktijk.
En nu, ongeveer 10 jaar later...heb ik geen idee wat ik wil, wat te doen of wie ik ben in deze fase van mijn leven.  
Mezelf opnieuw uitvinden dus?

Om te beginnen zoek ik een nieuwe definitie van plezier. Wat is plezier op je 47e? Dat is toch volslagen belachelijk, ik heb geen idee!
Ik drink niet, rook niet en de gedachte aan de hele avond dansen maakt me bij voorbaat al moe. (dat is erg...ik ben toch zeker geen 74?)
Ik hou hou hou van schrijven, maar dat telt niet als plezier...ik, alleen achter mijn laptopje, ratelende toetsen.
Dacht et niet nee..
Denken..ik denk eigenlijk dat ik niks opschiet met denken, dus ik ben gister maar begonnen aan mijn totaal verwilderde tuin...eindelijk...niet denken, alleen maar doen en zijn...en dan vindt inspiratie mij wel?
Wat denk jij?

Liefs,
Inge