maandag 18 juni 2012

Het pijnlichaam (Nederlands)

Afgelopen week had ik het met een vriendin over het pijnlichaam en gister - toen het Nederlands elftal zich uit het EK voetbalde - zag ik een heleboel pijnlichaam in actie, en vind het echt fascinerend.
Eckhart Tolle definieert het pijnlichaam als:''De verzamelde en onverwerkte, pijnlijke emotionele herinneringen die we allemaal met ons meedragen''
Dus, het is bijna een schaduw persoon van onszelf, ontstaan uit alle pijnlijke situaties die we zijn tegengekomen in ons leven, het is gewoon een hele entiteit...een soort van monster eigenlijk.
En zoals dat gaat met monsters...deze moet ook gevoed worden.
Waar voedt zo'n monster zich mee?
Het voedt zich met meer pijn!
En dus - bang voor het monster als we zijn - gaan we op zoek naar voedsel voor dat pijnlichaam.

Nogal wiedes dat dit monster het niet goed doet op liefde en harmonie, daar zitten geen voedingsstoffen in.
Het is een manipulerende schreeuwlelijk en zijn favoriete zin om keer op keer in je oor te schreeuwen is '' Ik ben niet goed genoeg''.
Dat maakt wel dat je op zoek gaat naar voedsel! Het heeft je nodig om dat te vinden (zo nodig te creëren) in de vorm van: pijn, angst en negativiteit.
Dus zoeken we relaties die daar voor zorgen, hebben we gesprekken of ruzies die dat stimuleren, en creëren we drama dat de perfecte voedingsbodem vormt.
Dan gooien we onze handen in de lucht en roepen; '' Waarom overkomt mij dat toch altijd!''
Nou..omdat we denken dat we dat nodig hebben..want daar overtuigt het pijnlichaam ons we van, want dat pijnlichaam wil overleven!
Als we niet herkennen dat we dit monster als gezelschap hebben, als we onszelf blijven vertellen dat we nu eenmaal zo zijn, en als we het onderscheid niet leren maken....dan moeten we het blijven voeden.

De vrouwelijke reactie van; '' Waarom overkomt mij dat toch altijd'', heeft ook een mannelijke tegenhanger en dat is; '' Hee, zo ben ik gewoon, deal with it!''
(de dagelijkse soaps zijn een pefecte workout voor ons pijnlichaam!)
Beide uitspraken komen voort uit het monster...het is de brul van het monster. (en loopt hand in hand met het ego waarschijnlijk)
Als deze mensen zich bewust zouden zijn van het pijnlichaam, zouden ze waarschijnlijk iets zeggen als; '' Ik weet dat ik in de grip ben van mijn pijnlichaam en dat maakt het moeilijk om liefdevol en open te zijn'' of; ''Ik vind het moeilijk om op mijn basis te vertrouwen want het pijnlichaam is zo sterk''
Denk je dat het monster dan nog lang zou overleven?
Zou het dan uiteindelijk niet gewoon de hongerdood sterven?

Dus, als we nou allemaal het bewustzijn hiervan es flink lieten groeien...bewust zijn van het monster in ons zelf, onze partner, kinderen, ouders..iedereen.
Probeer er maar eens een paar dagen op te letten..luister..kijk hoe ze met elkaar praten, ruziën, waar ze op reageren.
Spreken ze vanuit het zelf, of is het monster in actie?
Let goed op wat je zelf zegt, en vanuit welk van de twee jij spreekt, ben jij het (waarschijnlijk liefdevol) of is het het pijnlichaam (waarschijnlijk vanuit angst).
En denk niet dat je het pijnlichaam zomaar weg kunt sturen, het hoort bij je zolang je niet volledig vanuit bewustzijn leeft. Dat is niet erg, laat het zijn wat het is..maar voer het niet!
Wees je bewust...en mocht het zich toch roeren, doe wat Cesar Millan doet..je zegt; '' TSHHH', zorg dat het 'calm submissive' is, en wees je eigen ' packleader'!


En zo is het.

Liefs
Inge
 

10 opmerkingen:

  1. Dit is erg toepasselijk voor mij momenteel. Hier kan ik wat mee. Dank je wel! En goed beschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor je mooie compliment Woodsoul, succes met ' de monsters' !
    Liefs,
    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  3. dank je wel voor dit mooie schrijven van je over het pijnlichaam....of het over mij geschreven is, zo herkenbaar en kreeg deze link van een vriendin uit de Regenboog Tent...een besloten groep door en voor vrouwen en waar we alles kunnen delen, ongeacht wat het ook is, je wordt niet veroordeeld......je ontvangt als het nodig is liefde-licht-kracht en sterkte en daar had ik een bericht geplaatst over dat Annie...het stemmetje van anorexia....weer duidelijk bij mij aanwezig is en na het lezen van dit stuk ga ik je raad zeker opvolgen.....niet proberen nee gewoon doen
    hartstikke bedankt.....namaste

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Anoniem,
      ja dat anorexia stemmetje is een venijnig stemmetje...en het staat altijd klaar als je net het meest machteloos bent he. Probeer je bewust te zijn van de stemmetjes en luister met je hart. Mededogen met de stem werkt beter dan het trachten te onderdrukken..of weg te drukken. Zo maak je van je monsters kleine konijntjes :-)
      xx
      Inge

      Verwijderen
    2. Hoi Inge, sorry dat ik zo laat reageer maar ik wil je bedanken voor je reactie <3

      Verwijderen
  4. Dag Inge, via via via kwam ik op je blog.. Leuk stukje heb je geschreven.. en ik hoop dat men zich er steeds bewuster van wordt... ben er zelf steeds mee bezig wat er in me omgaat en ben me er van bewust wanneer het m'n pijnlichaam is en hoe die egosh*t te werk gaat.. Nu heb ik de keuze of ik daarnaar luister of dat ik bij meZelf blijf... maar blijft een uitdaging he:)

    Thanks voor het bericht!

    Groet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Welkom hier Lorenzo! Zeker is het een uitdaging, we zijn zo geneigd om mee te gaan in de zeurende stemmetjes van pijnlichaam en ego..gelukkig, if you know better, you do better!
    Hoop dat je vaker langskomt!
    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank voor je schrijven, heel welkom en herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Bedankt Inge voor dit schrijven.
    Ik werd op deze blog gewezen door een lieve kennis.
    Dit is precies waar het bij mij in de omgang met bepaalde mensen fout gaat. Dan luister ik helaas naar dat "ego". Ik wil en ga dat veranderen want ben me bewust dat het aan mezelf ligt.

    Hartelijke groet,
    Ina

    BeantwoordenVerwijderen