PS (English)

After yesterday's blog, a lot of people asked me; 'when is it going to change?'
Usually I get a sense of that during the writing, but yesterday I did not. (how very logical when one is at the bottom of the barrel right?)
I shrugged and said; '' heck I don't know, at the wintersolstice maby? I hope?''
Since then a few subtile bits have changed, and sort of an answer is brewing..
We had some mild solarflares to get things moving, and a fierce solarwind is on its way to Earth (expected the 15th/17th of dec) and I am pretty sure this will be a cleansing wind.
So...just a few more days on the bottem ...a few more days to really get into the hard stuff...look it in the eye.
The wind is going to take us to the solstice on the 21st, and it will give us an opportunity to get out of the barrel all together and start 2014 with a fresh smile!

Inge

PS (Nederlands)

Na mijn blog van gister, kreeg ik meermaals de vraag; '' wanneer komt er verandering?''
Meestal krijg ik daar wel een idee van tijdens het schrijven, maar gister dus niet. (best logisch als je op de bodem van het vat zit nietwaar?)
Ik kon alleen mijn schouders ophalen en zeggen; '' Ik zou het niet weten..met de winterzonnewende misschien? Hoop ik?''
Sindsdien zijn er subtiele veranderingen, en is er een antwoord aan het komen..
We hadden een paar milde zonnevlammen gister en een stevige zonnewind is onderweg naar de Aarde (verwacht op 15/17 dec) en ik ben er vrij zeker van dat die gaat helpen opruimen.
Dus..nog een paar dagen op de bodem...nog een paar dagen om moeilijke gevoelens te voelen...het recht aan te kijken.
De wind blaast ons naar de zonnewende op de 21ste, en geeft ons de kans om helemaal uit het vat te komen, en 2014 met een frisse lach te beginnen!

Inge

De Bodem van het Vat (Nederlands)

De titel van deze blog is dus I am Inge Astrid - want zo heet ik - en toch maak ik alleen maar tijd om te bloggen als er veel zonneactiviteit is.
Maar ik ben veel meer dan een zonne- weermeisje, dus laat me eens meer delen.
Dus..wat ben ik vandaag?
Nou, ik ben energie (zoals alles energie is) en de afgelopen weken, helemaal de laatste week, was ik verwarde energie. (en omdat het lichaam van orde houdt , niet verwarring, ben ik ziek)

Ziek zijn, geeft een mens veel tijd om de voelsprieten eens goed te gebruiken en veel te delen met vrienden, onlin en offline. Al snel zag ik dat deze verwarring wereldwijd speelt, en dus vele lichamen in verwarring brengt.
Het is niet anders nu..onze lichamen zijn traag en volgen slechts onze creatie.
Dus..ik ben creatie.
Waarom creëren we dan in vredesnaam verwarring? En waarom veranderen we die creatie niet gewoon? Draai het om, creëer iets anders, shift!
Nou..dat kunnen we ook wel, en dat doen we ook wel, maar we zijn inmiddels zo goed geworden in dat shiften wat geshift moet worden, meestal met gemak, zonder inspanning...waarom nu niet?
Waarom is het nu zo moeilijk om te shiften? Wat is het verschil met de vorige keren? Toen ik mezelf die vraag stelde, zag ik dat we op de bodem van het vat zitten.
Dat vat zat ooit vol. Het zat vol met ''shit''...een bult shit, of BS!
Ja..je zou kunnen zeggen bullshit..of beliefsystems. (geloofssystemen)
We hebben het vat leeg gehoosd, we hebben geschept en gegraven, hup eruit! Opruimen, schoonmaken! |
En nu zijn we aangekomen bij de restjes, bodem van het vat, waar het kleverige spul is...dat kleeft aan de schep, aan je handen en aan je emoties.
Het is de kleefzooi die we tot nu toe weggeduwd hadden, de zooi waar we geen greep of antwoord op hadden, wat moeilijk was om naar te kijken, de zooi die we parkeerden voor later.
Guess what..het is nu later, en tijd om te kijken waar we liever niet naar kijken.

Eenzaamheid, verlatingsangst, angst om veroordeeld te worden en voor mij persoonlijk de angst om niet goed genoeg te zijn.
Het is die grote grote ui, die altijd weer een nieuwe laag blijkt te hebben.
En het shift niet...het kleeft zoals een vervelend stukje plakband dat aan je vingers blijft plakken, wat je ook doet.

Dus misschien moeten we ons nu even overgeven. Ons losmaken van de frustratie en de pijn, neem een pauze, een mini vakantie in je hoofd (muziek helpt mij daar heel erg bij) eet goed voedsel, slaap zoveel mogelijk..adem diep en blijf kalm.
Misschien moeten we met elkaar praten, elkaar troosten, want we weten ..ook dit gaat voorbij. (ja echt!)
Misschien moeten we even alleen maar zijn.

I am Inge Astrid

Liefs

The Bottom of the Barrel (English)

So, the title of this blog is I am Inge Astrid, - 'cause, thats my name - yet I only make time to blog when there is a lot of solar activity.
But I am so much more then just a solarweathergirl., so let me share me some more.
So...what am I today?
Well, I am energy, (like all is energy) and the past weeks, and especially the past week I have been confused energy.
(and since the body likes order, not confusion..I am ill)

Being ill gives one a alot of time to feel into stuff, and sharing experiences with friends on and offline, to soon realise, this confusion is worldwide, causing havoc in bodies worldwide.
We'll just let that be for now..bodies are slow and are just followers of our creation.
So..I am creation.
Then why the heck would we create confusion? And why can we not just change that creation? Turn it around, create something new, shift!
Well...we can! We are! Its just, we have grown to be bloody great at shifting what needs to shift. We know how, and its easy, often even effortlessly...so why not now?

Why is it so hard to shift this time? There must be something different about the stuff we need to shift..and feeling into that, I got this picture of being at the bottom of the barrel.
This barrel used to be full. Lets say, it was full of shit...barrelshit, or BS.
Yes, you could also say bullshit, or beliefsystems.
We have scooped out what we could scoop out...the we shovelled and dug, out with it all..clearing and cleaning!
And now..we have come to the last of it...at the bottom of the barrel...at the sticky stuff...the stuff that sticks to the scoop, to the shovel, to your hands and to your emotions.
Its the stuff we were able to push away till now, the stuff that was hard to look at and deal with and shirft..the stuff we parked to deal with later..
Guess what..its later now, and we now look at that hard-to-look-at stuff.

Loneliness, fear of abandonement, fear of being judged, for me personally its the fear of not being good enough.
Its the big big onion, that always seems to have another layer.
It won't shift , its like stiky tape sticking to your fingers no matter how hard you try to get rid of it.

So, maby we should surrender for now. Detatch from the frustration and the pain, take a break, have a holliday in your head (music does it for me) , eat good food, sleep a lot...breathe deep and stay calm.
Maby we should just talk to eachother and comfort one another, for we know...this too shall pass. (it will!)
Maby for now we should just be...

I am Inge Astrid.

Love