Veranderingen...met horten en stoten (Nederlands)

Mei...ik zag net dat mijn laatste blog in mei geschreven is, dat is erg lang geleden, maar het lijkt vorige week. Wat is er in vredesnaam aan de hand met de tijd? Het lijkt erg behoorlijk veel sneller te gaan. En nee, dat is niet alleen maar ik die ouder wordt, want ik hoor ook kinderen erover praten. Tijd moet dus haast wel sneller gaan..of onze perceptie wordt compacter? Ik weet het niet..
Het is wel beangstigend...hoe snel het leven voorbij flitst...hoepla, alweer augustus, en hoepla..alweer de 14e!

Maar, ik kwam niet uit mijn warme bed om daarover te schrijven.
Toen mijn hoofd net het kussen raakte, bedacht ik me, dat ik een heleboel mensen heb horen praten (of schrijven in het geval van mijn facebook connecties) over 'alleen zijn' vandaag.
Alleen voelen, heel erg ...soeverein zijn.
De realisatie van alleen-zijn - niet te verwarren met eenzaamheid - lijkt extreem aan de orde te zijn.
Natuurlijk was daar het verdrietige nieuws van de dood van Robin Williams (moge hij rusten on liefde en vrede) die waarschijnlijk hetzelfde voelde, al weet ik dat niet. Ik ga niet speculeren, maar ik weet wel dat het ons raakte..het raakte velen diep.
Hij maakte dat we allemaal eens goed keken naar dat alleen-zijn.
Hoe gaan we daar mee om, hoe ervaren we ons alleen-zijn?
Kunnen we daar goed mee omgaan..of maakt het dat we ons eenzaam voelen?


En toen realiseerde ik me, dat er voor al dat alleen-zijn een tegenwicht moet zijn. Het universum laat nooit zomaar iets in disbalans hangen.
Dus, als alleen-zijn maar één kant van de medaille is, wat is dan de andere kant?
Nou..er is dacht ik maar één ding dat tegenwicht biedt aan alleen-zijn, en dat is samen-zijn.
Toch? Moet wel toch?
En, ik moet zeggen, dat dat precies is wat ik de laatste weken ervaar. Dat we onderling steeds sterker verbonden zijn, meer en meer samen. Het lijden dat zo duidelijk aanwezig is in de wereld, is niet alleen zichtbaar, het raakt ons in de kern, en mensen reageren vanuit die kern. Haat, boosheid, oordeel, meningen..ze zijn overal.
Maar wat ik óók overal zie, is de liefde, vriendelijkheid...tolerantie en het delen...we zijn één.
Eén mensheid, één planeet, één in liefde.

De twee zijden van de medaille..allebei hier, en allebei tastbaar. En alleen als we beide zijden erkennen is er sprake van balans.
Alleen en samen.
We zijn een bewustzijn aan het ontwikkelen waarin de twee hetzelfde zijn. Even belangrijk.
'As within, so without'

Alleen is in jezelf zijn, alleen jezelf als gezelschap hebben.
Samen is buiten jezelf, het gezelschap van (alle) anderen.
'As within, so without'

Wanneer je alleen bent, in jezelf...is er één ding echt belangrijk, en dat is liefde voor jezelf.
Wanneer je samen bent, met de wereld...is het echt belangrijk om liefde te hebben voor de hele wereld.
'As within, so without'

Als je de wereld een mooiere plek wilt maken...begin dan bij die geweldige persoon in de spiegel!
En het beste startpunt is...houd van jezelf.
Houd van jezelf en houd nog meer van jezelf...want alleen dan kunnen we echt samen zijn.
Hoe meer je van jezelf houdt, hoe minder ruimte er overblijft voor angst.
Dus, vul je ruimte met liefde...en je maakt meer ruimte...om met liefde te vullen.

Het is een evenwichtsbalk waarop we leren lopen.
Dat kost tijd.
Houd genoeg van jezelf om jezelf hier ruimte voor te geven.
(en die ruimte vul je dan weer met liefde...zie je hoe dat omhoog spiraalt?)

Mucho love
Inge